Komfortową sytuację kadrową mają trenerzy, których piłkarze mają wrodzone cechy szybkościowe. Taka sytuacja daje szkoleniowcowi wiele możliwości taktycznych w pracy z zespołem i takich piłkarzy poszukuje się na rynku. Są kluby, które robiąc nabory młodych piłkarzy do klubu, zwracają największą uwagę na predyspozycje szybkościowe. To oczywiście bardzo ważny element selekcyjny, ale są piłkarze, którzy potrafią szybko myśleć, szybko grać, chociaż niekoniecznie biegali czy biegają najszybciej na boisku. W zespole potrzebni są piłkarze utalentowani do tej dyscypliny sportu, a predyspozycje szybkościowe tylko mogą pomóc w ułożeniu sobie składu i piłkarzy na poszczególnych pozycjach. Futbol dzisiaj to szybkość i wielka praca fizyczna całego zespołu. Kiedy się ogląda najmocniejsze zespoły, które pracują w grze defensywnej i w ofensywie to chwilami wydaje się, że dla nich boisko wydaje się zbyt małe. Przy bardzo agresywnym pressingu, kiedy przeciwnik musi włączać do rozgrywania swojego bramkarza, bo wszyscy piłkarze są dokładnie obstawieni, to gra defensywna zaczyna się od tak zwanej piątki drużyny przeciwnej, czyli od strefy obrony drużyny, przeciwko której się występuje. To wymaga znakomitego przygotowania fizycznego, ogromnej dyscypliny taktycznej i samomotywacji piłkarzy. Piłkarze lubią się zmęczyć, lubią ciężką pracę a kiedy nawarstwia się zmęczenie, to lubią mieć przewagę techniczną nad przeciwnikiem. Kiedy jednak patrzymy na grę Mbappe i jego wielką swobodę z jaką porusza się po boisku, unikając czasem niebezpiecznych ataków przeciwników i dochodząc łatwo do sytuacji bramkowych, to na jego przykładzie wydaje się, że szybkość jest zdecydowanie kluczowym elementem selekcyjnym. Ale nawet w tak dobrze selekcjonowanym zespole jak PSG, tak szybki piłkarz jest tylko jeden. Oczywiście mają swoje predyspozycje Di Maria, czy Neymar a nawet Ikardi ale wybitną szybkością dysponuje wyłącznie Mbappe. W podsumowaniu ubiegłego sezonu możemy zobaczyć, że najwięcej biegali piłkarze Slavii Praga, Petr Sevcik i Tomas Soucek – prawie po czternaście kilometrów. Może dlatego Slavia tak podobała się wszystkim, za bardzo odważną grę w ofensywie i grę bez respektu dla przeciwnika w obronie. Tymczasem najszybszymi piłkarzami okazali się Mbappe – prawie trzydzieści cztery km na godzinę i Lucas Klostermann z Lipska, który uzyskiwał podobne osiągi. Gra zespołowa to suma możliwości i umiejętności całej jedenastki. Ale jak mówił Marcello Lippi – obrońcy stają się lepsi, kiedy na codzień podczas treningów rywalizują z dobrymi, szybkimi napastnikami. To poprawia ich szybkość reakcji, sposób ustawiania się i reagowania w pojedynkach 1X1 i chcąc nie chcąc szybkość biegu. To ważne w zespole, kiedy piłkarze podnoszą swoje umiejętności i możliwości we współpracy z innymi zawodnikami a nie wyłącznie z ćwiczeń czy gier przygotowywanych przez trenera. Legendarny rozgrywający, jakim był Kazimierz Deyna nie był sprinterem, ale tworzył najszybszy sposób gry, otwierając akcje ofensywne długim, dokładnym podaniem. Umiał szybko myśleć, szybko grać, chociaż nie był najszybszym zawodnikiem w drużynie. Dzisiaj w kilku klubach może nie przeszedłby naborów do klubu, ale później te same kluby, z pewnością wydałyby duże pieniądze aby go do siebie pozyskać. Dlatego nie wolno się zrażać w przypadku młodych adeptów futbolu, jeśli nie przejdą wstępnej selekcji, z jakichkolwiek powodów poza zdrowotnymi. Ważne jest wsparcie domu i rodziny aby dziecko nie załamało się pierwszymi niepowodzeniami. Przykład Roberta Lewandowskiego, kiedy żaden z wielkich klubów nie widział go u siebie, najdobitniej pokazuje, że można zostać najlepszym piłkarzem na świecie, nie przekonując tych, którzy oceniają możliwości dziecka, możliwościami na początku swoich sportowych zaangażowań. Robert Lewandowski przetarł szlak do tytułu najlepszego na świecie, oby jego ścieżką podążyli kolejni polscy piłkarze.
