Każdy zespół ma swoje podstawowe schematy gry, które odróżniają jeden zespół od innego. Inaczej rozgrywa piłkę Liverpool a inaczej Barcelona i każdy kibic od razu jest w stanie powiedzieć dlaczego. Te podstawowe schematy gry to takie znaki firmowe ilustrujące filozofię pracy i zwyciężania układane przez każdego szkoleniowca. Jeśli takich podstawowych schematów nie ma, lub są tak nijakie, że trudno je rozpoznać, to znaczy że filozofii zwyciężania przekładanej na zespół przez szkoleniowca po prostu brak. Oczywiście zespoły często bronią się znakomitymi piłkarzami, bo też jest taka teoria, żeby ułożyć skład z najlepszych piłkarzy na poszczególnych pozycjach i nie przeszkadzać im zadaniami taktycznymi, żeby nie nakładać na nich dodatkowych zadań. Niech grają jak czują, jak umieją i jak chcą. Ale to na dłuższy czas nie sprawdza się. Oczywiście w czasie meczu, można dojść do momentu, w którym trzeba wejść w sferę radosnej improwizacji i po zmianach ustawienia czy składu pozostawić już losy meczu samym piłkarzom. Ale jeśli zawodnik mający piłkę nie ma do kogo podać, bo nie ma podstawowego, wyuczonego schematu gry i musi w tym momencie wejść w strefę improwizacji, to już ładujemy się w kłopoty. Często można usłyszeć, że chcemy zmiany ustawienia zespołu a nawet zmiany systemu gry drużyny. Ale czy ktokolwiek zdaje sobie sprawę, że takiej zmiany należy wyuczyć i właśnie podstawowymi fragmentami gry czy schematami pokazać piłkarzom sposób gry oczekiwany przez trenera. Inaczej się gra z jednym wysuniętym napastnikiem, zupełnie inaczej trójką w ataku a jeszcze inaczej dwójką snajperów. Piłkarze muszą się rozumieć w grze, już nie chodzi tylko o tych grających obok siebie ale o poszczególne formacje i ich współpracę. Łatwo sobie powiedzieć, że teraz zmieniamy i zagramy dwójką napastników i co dalej? Jeśli nic dalej, to znaczy, że liczymy wyłącznie na umiejętności piłkarzy i pozostawiamy to ich fantazji, wyczuciu i radosnej improwizacji, bo trudno oczekiwać, że mają cokolwiek wypracowanego. Każdy zespół wypracowuje własne fragmenty gry i rozwiązuje je we własny, charakterystyczny sposób. Dlatego w Kadrze, kiedy piłkarze przyjeżdżają z różnych drużyn, każdy ma zakodowane własne sposoby rozgrywania różnych fragmentów gry i żeby to wszystko dostosować do oczekiwań selekcjonera trzeba odrobiny czasu i pomysłu na różne ustawienia zespołu i współpracę piłkarzy. Ja od zawsze jestem za dwójką napastników grających blisko siebie, bo to w naszych realiach sprawdzało się najskuteczniej. Uczmy zespołu takiej gry, szczególnie że mamy grupę zdolnych, sprawdzonych na wysokim poziomie europejskim piłkarzy. Są strzelcy, są wyniki a my takich w naszej reprezentacji posiadamy a wyniki tylko to potwierdzają.
